راه اندازی مجدد لجستیک جهانی: یک شروع جدید

Global Logistics Reboot: A New Beginning

March 19, 2021 | By Karen Kroll

19 مارس 2021- نوشته کارن کرول

راه اندازی مجدد لجستیک جهانی پس از تحول در جریان محصولات در سال گذشته به سمت “عادی بعدی” حرکت می کند.پس از گذشت یک سال از شیوع بیماری همه گیر کرونا ، بسیاری از ما آرزوی بازگشت به حالت عادی یا حداقل تغییر به حالت عادی جدید را داریم.

با این حال، بخش لجستیک جهانی نمی تواند روی بازگشت به حالت عادی حساب کند، چه جدید، چه قدیمی و یا غیره. در عوض، با آغازی جدید روبرو می شود.

جیم تامپکینز، موسس و رئیس شرکت مشاوره تامپکینز اینترنشنال، می‌گوید: «شرکت‌ها باید زنجیره‌های تأمین خطی نقطه به نقطه را با شبکه‌های دیجیتال ، بلادرنگ جایگزین کنند». این شبکه ها باید برنامه ریزی و اجرا را یکپارچه کنند تا زمان هدایت و هزینه های حمل و نقل را کاهش دهند و رضایت مشتری را افزایش دهند.

تحولات در جریان محصولات در سال گذشته که عمدتاً ناشی از همه‌گیری بود، پشت این راه اندازی مجدد لجستیک جهانی است. برای بسیاری از شرکت‌ها، تقاضا در چند ماه اول همه‌گیری کاهش یافت، اما بعداً در سال 2020 افزایش یافت.

هاو لی، استاد دانشکده بازرگانی تدر دانشگاه استنفورد، می‌گوید: “نتیجه عدم تعادل عظیم در حمل و نقل مانند کانتینرها، زمان تحویل نامطمئن حمل و نقل، افزایش نرخ حمل و نقل و افزایش عدم اطمینان در تجارت جهانی بود.”

بیش از سه چهارم کسانی که به نظرسنجی مؤسسه مدیریت تأمین (ISM) در جولای 2020 پاسخ دادند، نشان دادند که زمان تحویل ورودی‌ها از چین تمدید شده است. برای محصولات اروپایی، 83 % زمان تحویل طولانی‌تری را گزارش کردند.

ناظران صنعت می گویند که این عدم تعادل به تدریج در سال 2021 کاهش خواهد یافت. یک دلیل؟ مدتی طول می کشد تا کاهش ناگهانی پروازهای مسافری (طبق گزارش یاتا) در سال 2020 ، 66 % کاهش یابد. بسیاری از این پروازها بار نیز حمل می کنند.

افزونگی، تاب آوری، چابکی (راه حلی برای راه اندازی مجدد لجستیک جهانی)

ریکاردو ارنست، استاد تجارت جهانی، عملیات و تدارکات جهانی در دانشگاه جورج تاون، می‌گوید تحولات ناشی از این همه‌گیری نشان داد که چگونه شرکت‌هایی که به‌طور استراتژیک به زنجیره‌های تأمین خود نزدیک می‌شوند، بهتر می‌توانند از اختلال عبور کنند. با حرکت رو به جلو، عملکرد زنجیره تأمین نقش استراتژیک تری در بسیاری از سازمان ها ایفا خواهد کرد.

برای مرتبط و موفق ماندن، زنجیره‌های تأمین باید اولویت بیشتری بر انعطاف‌پذیری، افزونگی و چابکی بگذارند. هزینه و کارایی حیاتی باقی خواهد ماند، اما آنها دیگر تنها بر آن متمرکز نخواهند بود. ارنست می گوید: «این یک تغییر مهم در نحوه ارزیابی شرکت های زنجیره تأمین است.

تقریباً 90 % از متخصصان زنجیره تأمین که به نظرسنجی اخیر گارتنر پاسخ داده اند می گویند که سازمان های آنها قصد دارند روی انعطاف پذیری زنجیره تأمین سرمایه گذاری کنند (نمودار را ببینید). به گفته گارتنر، انعطاف‌پذیری توانایی سازگاری با تغییرات ساختاری از طریق اصلاح استراتژی‌ها، محصولات و فناوری‌های زنجیره تأمین است.

تعداد مشابهی از پاسخ دهندگان به نظرسنجی گارتنر نشان می دهد که آنها همچنین قصد دارند در دو سال آینده روی چابکی سرمایه گذاری کنند. پل دیتمن، دستیار بخش زنجیره تأمین در دانشگاه تنسی در ناکسویل، سه عنصر را برای چابکی زنجیره تأمین شناسایی می کند: چابکی فیزیکی، دیجیتالی و فرآیندی. به عنوان مثال، چابکی فیزیکی می تواند شامل ظرفیت اضطراری برای پاسخگویی به افزایش تقاضا باشد. چابکی دیجیتال به فناوری نگاه می کند که می تواند اتوماسیون را فراهم کند. و چابکی فرآیند شامل عملکردهایی مانند مدیریت تأمین کننده می شود.

بپرسید “چه می شود اگر؟”

چگونه سازمان ها می توانند تاب آوری را افزایش دهند؟ بابی بونو، شریک و رهبر بخش تولید صنعتی PwC می‌گوید: آن‌ها این کار را «با نگاهی هوشمندانه و جامع هنگام تصمیم‌گیری در مورد محل تأمین قطعات، و پرسیدن «چه می‌شود» انجام می‌دهند.

به عنوان مثال، اگر کشوری که سیستم حمل و نقل یا تأمین کنندگان در آن قرار دارند؛ آنجا خاموش شود، چه؟ بونو می‌گوید: «این محاسبات زنجیره‌های تأمین را هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت تغییر می‌دهد».

برای افزایش افزونگی، برخی از سازمان ها، موجودی بافر بیشتری نگهداری می کنند. برخی دیگر در حال ایجاد ظرفیت اضافی در تولید هستند و برخی نیز تعداد تأمین کنندگان را افزایش می دهند.

لی می‌افزاید: «تنوع‌پذیری پایه‌های عرضه می‌تواند منجر به تجدید یا چند منبع‌سازی یا ایجاد یک زنجیره تأمین منطقه‌ای شود».نظرات در مورد میزان انتقال شرکت ها به زنجیره های تأمین منطقه ای و در نتیجه کوتاهتر تقسیم شده است. شرکت هایی که این تغییر را ایجاد می کنند باید با موانع متعددی دست و پنجه نرم کنند.

بسیاری از مشتریان بیشتر تحت تأثیر قیمت پایین هستند تا منابع داخلی و تولید، به ویژه در صنایعی که رقابت قیمتی شدیدی دارند، مانند خرده فروشی و مد. برخی از تولیدکنندگان مستقر در ایالات متحده که در حال بررسی مجدد تولید هستند، باید قابلیت‌های تولیدی را که دیگر در این کشور وجود ندارد، دوباره ایجاد کنند.

هنگام ارزیابی منابع عرضه در خارج از چین، شرکت ها باید هم اندازه بازار چین را در حدود 1.4 میلیارد و هم طبقه متوسط ​​رو به رشد آسیا را در نظر بگیرند. طبق تخمین OECD، طبقه متوسط ​​جهانی تا سال 2030 از 1.8 میلیارد نفر در سال 2009 به 4.9 میلیارد نفر افزایش خواهد یافت. انتظار می رود که دو سوم در آسیا ساکن شوند که این رقم در سال 2009، 28 % بود. بسیاری از سازمان ها با حفظ حضور تولیدی در این منطقه سود خواهند برد.

علی‌رغم این نگرانی‌ها، به نظر می‌رسد که همه‌گیری باعث تسریع تغییر در تولید به دور از چین می‌شود، روندی که حتی قبل از تبدیل شدن ویروس کرونا به یک کلمه خانگی آغاز شد. بر اساس شاخص کرنی ریشورینگ، واردات تولیدی از چین در سال 2019 کاهش یافت و روند قبلی را معکوس کرد.

در همان زمان، واردات از سایر کشورهای ارزان قیمت آسیایی نیز 31 میلیارد دلار افزایش یافت. کرنی خاطرنشان کرد که بیشتر محصولاتی که بخشی از این تغییر بودند تحت تأثیر تعرفه های اعمال شده بر کالاهای چینی قرار گرفتند.

لی می‌گوید، یکی از راه‌های کاهش عوارض گمرکی برای بسیاری از محصولات چینی که وارد ایالات متحده می‌شوند، و کاهش ریسک ناشی از حفظ تولید عمدتاً در یک کشور واحد، از طریق استراتژی “China Plus One” است. یعنی شرکت های واردکننده کالا از چین با تأمین کننده ای که در کشور دیگری قرار دارد نیز شریک می شوند.

لی می‌گوید، دو کشوری که احتمالاً از اقدام شرکت‌ها برای افزودن منابع عرضه خارج از چین سود می‌برند، مکزیک و ویتنام هستند. بر اساس گزارش Trading Economics، در حالی که هر دو کشور در سال 2020 شاهد رکود تولید بودند، تا پایان سال تا حد زیادی بهبود یافته بودند.

منطقه ای شدن و بازسازی (راه حلی دیگر برای راه اندازی مجدد لجستیک جهانی)

همانطور که آنها رویکرد جدیدی برای جهانی شدن ایجاد می کنند، شرکت ها باید انتظارات را مجدداً تنظیم کنند، اولویت ها را مجدداً ارزیابی کنند و آنچه را که از هر منطقه انتظار دارند دوباره در نظر بگیرند.

به عنوان مثال، در گذشته، شرکت ها اغلب آسیا را به عنوان پایگاه تولید خود و آمریکای لاتین را به عنوان منبع مواد خام می دانستند. با این حال، اکنون، شرکت‌ها ممکن است اعداد و ارقام را کاهش دهند و متوجه شوند که با توجه به نزدیکی این کشور به بازار آمریکای شمالی، انتقال بخشی از تولید به مکزیک منطقی است.

لی می‌گوید: «بیشتر شرکت‌ها بازسازی کنترل‌شده را انجام می‌دهند». این می تواند به این معنی باشد که محصولات مهم و با حجم پایین تر دوباره تولید می شوند، در حالی که محصولات تولید شده در حجم های بزرگتر و پایدار در خارج از ساحل باقی می مانند تا صرفه جویی در مقیاس را به دست آورند. یا ممکن است به این معنی باشد که یک سایت داخلی محصولاتی را در حالی که در مرحله راه‌اندازی هستند و تقاضا نامشخص است تولید می‌کند. پس از اینکه تقاضا بزرگتر و ثابت تر شد، تولید به یک سایت فرا ساحلی منتقل می شود. او می افزاید: «استفاده هوشمندانه از چندین سایت بهترین راه برای پیشرفت است».

نظارت بر قراردادهای تجاری

تجارت الکترونیک را در آغوش بگیرید

همچنین زنجیره‌های تأمین فشار در سال گذشته سونامی مشتریانی بود که کسب و کار خود را به صورت آنلاین تغییر دادند. در حالی که این روند قبلاً در جریان بود، همه گیری کرونا آن را چندین سال تسریع کرد.

فقط فروش آنلاین داخلی نیست که در حال رشد است. به گفته The Paypers، یک منبع خبری هلندی در مورد پرداخت های جهانی، تراکنش های فرامرزی آنلاین در سال 2020، 24 % افزایش می یابد. سفارش‌های تجارت الکترونیک فرامرزی، که اغلب شامل سفارش‌های کوچکی هستند که به مراحل پردازش زیادی نیاز دارند، حتی از سفارش‌های تجارت الکترونیک داخلی نیز پیچیده‌تر هستند.

جهش تجارت الکترونیک، همراه با کاهش در دسترس بودن نیروی کار، حرکت شرکت ها را به سمت دیجیتالی شدن و اتوماسیون سرعت می بخشد. اتوماسیون و روباتیک متحرک می تواند به پردازش «هر کدام» که مشخصه سفارشات تجارت الکترونیک است کمک کند.

با این حال، رباتیک و اتوماسیون هنوز یک نوشدارویی نخواهد بود. امروزه بسیاری از راه حل ها می توانند تنها یک یا چند مرحله را در فرآیند تولید انجام دهند.

به عنوان مثال، در تولید پوشاک، می توان تولید، برش و دوخت پارچه را خودکار کرد. با این حال، زمانی که زمان صاف کردن پارچه برای وارد کردن آن به چرخ خیاطی فرا می رسد، یک گلوگاه ظاهر می شود، که عمدتاً یک فرآیند دستی است. در جایی که پیشرفت‌ها سریع‌تر و جامع‌تر باشد، شرکت‌ها انتخاب‌های بیشتری در طراحی زنجیره‌های تأمین جهانی خود خواهند داشت.

به طور مشابه، زنجیره بلوکی « blockchain» این پتانسیل را دارد که جریان های مالی را ساده کند و یک رکورد کامل برای ردیابی و پیگیری ارائه دهد. با این حال، به دست آوردن تمام مزایای آن نیاز به یک شبکه تأمین گسترده دارد. بسیاری از شرکت ها در چندین صنعت هنوز باید روی توسعه این موارد کار کنند.

 

چندین قرارداد تجاری اخیراً امضا شده ممکن است در نهایت جریان محصول را در بخش‌های مختلف جهان تغییر دهد. مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP)، که در اواخر سال 2020 توسط 15 عضو اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا و پنج شریک امضا شد، حدود 30 % از مردم و تولیدات جهان را به هم متصل می کند (نمودار را ببینید).

آسه‌آن گفت که انتظار می رود این توافق کارایی بسیاری از اقتصادهای آسیایی را تقویت کند و نقاط قوت آنها را در فناوری، تولید، کشاورزی و منابع طبیعی پیوند دهد.

در سراسر اقیانوس هند، توافقنامه منطقه آزاد تجاری قاره آفریقا (AfCFTA) در 1 ژانویه 2021 اجرایی شد. این توافقنامه کشورهای سراسر آفریقا را به هم متصل می کند، 90٪ تعرفه ها را حذف می کند و یک بازار واحد در سراسر این قاره ایجاد می کند. در مجموع، این کشورها دارای 1.3 میلیارد نفر جمعیت و مجموع تولید ناخالص داخلی 3.4 تریلیون دلار هستند.

کار زیادی برای ایجاد زیرساخت‌ها و توسعه نیروی کار گمرکی در سراسر قاره آفریقا، در میان سایر ابتکارات باقی مانده است. با پیشرفت در این زمینه ها، امید می رود که این توافق، رقابت پذیری صنعت آفریقا را تقویت کند.

پایداری و مسائل اجتماعی

 

علاقه به شیوه‌های زیست‌محیطی، اجتماعی و حکمرانی شاخص (ESG) که در حال رشد بوده است، در سال گذشته شتاب بیشتری پیدا کرده است. باب هاوکی، مدیر تحول عملیات با شرکت مشاوره گرانت تورنتون، با شرکت‌های بیشتری که الزامات ESG را در قراردادهای تأمین‌کننده‌شان گنجانده‌اند، خاطرنشان می‌کند: «سازمان‌ها موضع محکمی اتخاذ می‌کنند».

تا حدی، اقدام آنها پاسخی به علاقه سرمایه گذاران است. 425 سرمایه گذار نهادی از سراسر جهان که به نظرسنجی سال 2020 توسط Blackrock، یک شرکت مدیریت دارایی پاسخ دادند، می گویند که قصد دارند سطح دارایی های پایدار تحت مدیریت را از 18 % در سال 2020 به میانگین 37 % تا سال 2025 افزایش دهند.

انفجار بندری در بیروت ، لبنان ؛ در تاریخ آگوست 2020 ، که بیش از 200 نفر را کشت، همچنین نقش حیاتی شاخص ESG و نیاز به شفافیت و پاسخگویی در مورد کالاهای حمل شده را برجسته کرد. متیو مارگتس، مدیر فروش و بازاریابی با فناوری های هوشمندانه ، یک شرکت اینترنت اشیا، می‌گوید: «کسب‌وکارها باید نشان دهند که زنجیره‌های تأمین آنها برای هدف مناسب و «تمیز» است.

لی می‌گوید، رابطه تأمین‌کننده و مشتری به شکل دیگری تغییر خواهد کرد. تأمین کنندگان فراتر از منابع صرف مواد و محصولات خواهند بود. بسیاری از کارمندان با تأمین کنندگانی که تولید بالغ را اجرا کرده اند نیز بر مهارت ها و تخصص های مورد نیاز برای بهبود فرآیندهای تولید و طراحی محصول تسلط دارند.لی می‌گوید در نتیجه،برای راه اندازی مجدد لجستیک جهانی ، پایگاه‌های تأمین‌کننده نه تنها منبع مواد و محصولات، بلکه منبع نوآوری‌ها نیز خواهند بود.حتی با تغییر جهان، توانایی شرکت‌ها برای به دست آوردن مزیت رقابتی با استفاده از قدرت نوآوری تأمین‌کنندگان و زنجیره‌های تأمین خود باقی می‌ماند.

منبع : https://www.inboundlogistics.com/cms/article/global-logistics-reboot-a-new-beginning/